337  Suiker en melasse

Als de kristallen in het diksap groot genoeg zijn gaat de kristalbrij naar een centrifuge. In de snel draaiende trommel met kleine gaatjes blijven de kristallen achter. De stroop loopt door de gaatjes en wordt aan de buitenkant van de trommel opgevangen. Door langs de binnenzijde van de trommel te schrapen komen de suikerkristallen los en vallen door een trechter op een lopende band.

De stroperige vloeistof die aan de zijkant uit de centrifuge komt bevat nog veel suiker en om die eruit te halen wordt deze gemengd met andere sapstromen, gekookt en weer gecentrifugeerd. De stroop uit de derde fase heet melasse en bevat nog opgeloste suiker. Vroeger werd hiervan alcohol gestookt. Ook kan er stroop van gemaakt worden. Een afvalproduct hier is de ruwe potasch.

Tegenwoordig wordt de meeste melasse gebruikt in veevoer.

Bij de vroegere centrifuges moest handmatig tijdens het draaien de suiker gelost worden. Met z’n tweeën schraapte men dan met behulp van een houten spaan de suiker van de wand. Dat was lastig en gevaarlijk werk. Er brak nogal eens een spaan.

Tegenwoordig zijn er volautomatische centrifuges, waardoor het lastige schrapen niet meer nodig is.

De ruwe potasch wordt in een oven gebrand en wat dan overblijft is een zoutenmengsel die direct verkocht wordt aan bedrijven die hier min of meer zuivere kaliumzouten uit raffineert. Deze kaliumchloride en kaliumsulfaat worden als meststof gebruikt in de landbouw. Melasse werd ook wel benut voor gistfabricage voor bakkerijen. Melasse van andere fabrieken werd met kleine tankscheepjes aangevoerd en de spiritus werd in tonnen opgeslagen en meestal per schip vervoert naar distilleerderijen waar men er allerlei dranken van maakte door toevoeging van kruiden en vruchten.

Beluister hiervoor de uitleg bij de branderij “Amelia.”

Vervolg uw route rechts om de hoek, de gang met vitrines,

met nummer 343 “Suikerbroden”.

De QR code voor deze pagina is