Nederlands  __  English

315 Tarreerlokaal

Voor de boer en voor de suikerproducent is het van belang dat de prijs van de aangeleverde bieten eerlijk wordt bepaald. Het totaalgewicht van de aangeleverde bieten is de belangrijkste factor voor de afrekenprijs. Dit gewicht moet gecorrigeerd worden, want de bieten bevatten een wisselende hoeveelheid grond en soms ook resten van bladstelen. Daarnaast kunnen er ook andere ongerechtigheden zijn zoals stenen, stukken metaal, dode vogels, enz. Daarvan kan de fabriek geen suiker maken en metaal en keien kunnen de fabrieksapparatuur beschadigen. Het deel van de lading dat geen biet is noemt men ook wel het tarra. De ongerechtigheden worden daarom ook wel tarrariteiten genoemd.

Uiteraard bepaalt het suikergehalte een belangrijk deel van de prijs die de boer voor zijn bieten ontvangt. Zelf kan hij niet goed bepalen wat het suikergehalte van de bieten is. Een ervaren bietenteler kan aan de verkleuring van het blad van zijn bietengewas wel een schatting maken van het suikergehalte, donkergroen betekent een laag suikergehalte en lichtgroen tot geel een hoog gehalte.

Op de bietenontvangstplaats worden monsters genomen van elke aangeleverde lading bieten. Deze monsters gaan naar een speciaal laboratorium van de fabriek. Dit laboratorium, dat vroeger ook wel tarreerlokaal werd genoemd, houdt zich uitsluitend bezig met de analyse van de genomen monsters. Er worden drie grootheden bepaald; het zogenaamde tarra, dat wil zeggen hoeveel procent van het monster onbruikbare stoffen bevat; dan natuurlijk het suikergehalte dat gemeten wordt met een polarimeter; en vervolgens het gehalte aan schadelijke stikstof want dat is bepalend voor de hoeveelheid suiker die uit de bieten kan worden gewonnen. Suikerbieten bevatten tegenwoordig wel 20% suiker.

Het Instituut voor Rationele Suikerproductie (IRS) in Dinteloord controleert de werkwijze van de laboratoria. Zowel de boer als de fabriek kunnen er zo zeker van zijn dat de bepaling van de kwaliteit van de suikerbiet en daarmee van de prijs eerlijk gebeurt.

Vroeger werd er nogal eens gesjoemeld bij het nemen van een monster. Na enkele steekpenningen (meestal sigaren) pakte de monsternemer schone bieten waar weinig grond aan zat. De boer kreeg dan meer per kilogram omdat er weinig tarra was.

Tegenwoordig kan dat niet meer, omdat robots en computers het nemen en analyseren van de monsters hebben overgenomen. Zoals bijvoorbeeld de moderne Rupro (Duits voor Rüben Probe) die met een pijp een monster van ca. 25 kg. uit de lading steekt en de computer de analyse doet.

Tegenwoordig wordt er niet meer gekopt, het percentage wordt vooraf in overleg vastgesteld.

U kunt nu verdergaan met nummer 317 “Transport in de fabriek”

dit vindt u door linksaf naar de volgende gang te gaan.

English

315 Tarreerlokaal  (Research Laboratory)

It is important for the farmer and the sugar producer that the price of the sugar beet supplied is determined fairly. The total weight of the beets supplied is the most important factor for the settlement price. This weight must be corrected, because the sugar beets can contain a varying amount of soil and sometimes also remains of foliage. In addition, there may also be other substances such as stones, pieces of metal, dead birds, etc. The factory cannot make sugar from these, and metal and boulders can damage the factory equipment. The part of the cargo that is not beet is also called the tare.

Of course, the sugar content determines an important part of the price that the farmer receives for his beets. He cannot himself determine the sugar content of the sugar beets. An experienced beet grower can estimate the sugar content from the discolouration of the leaves of his beet crop, dark green means a low sugar content and light green to yellow means a high content.

Samples are taken from each load of sugar beet delivered at the sugar beet receiving point. These samples go to a special laboratory of the factory. This laboratory, formerly known as the taring room, is exclusively responsible for the analysis of the samples taken. Three quantities are determined; the so-called impurities, i.e. the percentage of the sample containing unusable substances; also the sugar content measured with a polarimeter; then the content of harmful nitrogen, because this determines the amount of sugar that can be extracted from the sugar beets. Sugar beets nowadays can contain up to 20% sugar.

The Instituut voor Rationele Suikerproductie (IRS) in Dinteloord monitors the working methods of the laboratories. In this way, both the farmer and the factory can be sure that the quality of the sugar beet and therefore the price is determined fairly.

In the past, there was quite a bit of cheating when taking a sample. After a few bribes (mostly cigars), the sampler picked up clean beets with little soil on them. The farmer then received more per kilogram because there was little impurities.

Today, this is no longer possible, because robots and computers have taken over the taking and analysis of the samples. For example, the modern Rupro (German for Rüben Probe) that protrudes a sample of about 25 kg from the load with a tube and the computer does the analysis.

Nowadays there is no more guessing, the percentage is in advance determined during consultations.

You can now continue with number 317 "Transport in de fabriek"

which you can find by turning left to the next corridor.

 TOP

De QR code voor deze pagina is